یکی از مراحل طبیعی رشد عاطفی کودک، تجربهی «اضطراب جدایی» است. این اضطراب معمولاً از حدود ۶ ماهگی آغاز میشود و در حدود ۱۸ ماهگی به اوج خود میرسد.
در این مرحله، کودک با درک این موضوع که مادر یا پدر میتوانند او را ترک کنند، دچار نگرانی و بیقراری میشود. گریه هنگام ترک والد، اختلال خواب، یا وابستگی شدید از جمله نشانههای این اضطراب هستند.
اما خبر خوب این است که والدین میتوانند با ایجاد حس امنیت بیشتر، شدت این اضطراب را کاهش دهند. یکی از راههای مؤثر و عملی برای این منظور، استفاده از تخت کنار مادر است.
تخت کنار مادر، نوعی تخت نوزاد است که مستقیماً به تخت والد متصل میشود. به این ترتیب، کودک در فضای امن و اختصاصی خودش میخوابد، اما همچنان در نزدیکی مادر یا پدر قرار دارد. این طراحی، بدون آنکه خطرات خواب مشترک در یک تخت را داشته باشد، امکان تماس نزدیک، شنیدن صدا، و لمس ملایم والد را فراهم میکند.
کودک وقتی حضور فیزیکی والد را حتی در هنگام خواب احساس میکند، اضطراب کمتری را تجربه میکند. همین حس حضور دائمی، به او یاد میدهد که تنها نیست و در صورت نیاز والد کنارش است.
نوزادانی که اضطراب جدایی دارند، معمولاً شبها با ترس بیدار میشوند. تخت کنار مادر باعث میشود والد سریعتر واکنش نشان دهد و کودک دوباره به خواب آرام بازگردد.
برخلاف تصور رایج، نزدیکی شبانه کودک به والد، وابستگی ناسالم ایجاد نمیکند. بلکه نوعی وابستگی امن شکل میگیرد که پایهی رشد عاطفی سالم در آینده است.
یکی دیگر از دلایل اضطراب کودک، گرسنگی شبانه است. تخت کنار مادر به شیردهی شبانه کمک میکند و تماس مداوم، آرامش بیشتری به کودک میدهد.
اضطراب جدایی، بخشی طبیعی از رشد کودک است، اما میتوان با روشهایی مانند استفاده از تخت کنار مادر، آن را مدیریت و تعدیل کرد. این تخت نهتنها به نوزاد حس امنیت میدهد، بلکه برای والدین نیز آرامش خاطر و راحتی بیشتر به همراه دارد. در نهایت، خواب بهتر، پیوند عاطفی قویتر و فرزندی آرامتر، نتیجهی این تصمیم آگاهانه خواهد بود.